eve geldim ev sensiz
dilim sensiz, ten sensiz
içimde yağmur yağar
tende her katre sensiz
sen dünyanın bir ucu
ben ismin ile rücû
içimde batar güneş
yanımda boşluk sensiz
kuğulunun bankında
zikreyledim adını
kuğular ötüp duru
mumlarda ışık sensiz
ulan desem diyemem
demesem cümle boşta
nisanın o vaktine
dayanır mı can sensiz
dilimde alfabenin
son harfi sallanıyor
içimde diğer harfler
duramıyor yar sensiz
şimdi olaydın burda
belki zaman durur da
bu dervişzen gönülde
durmaz idi el sensiz
hû
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder