"sen nefs ile deli gönül nefs ile"
çakmışım çiviyi dudaklarına
dönüp de durduğum o pervanedir
bilmezsin
keramet dilde değildir
küf kokulu duvardan yansıyan suret
damardaki kan gibi sana emanet
ve sanki kül camlarda gezinen yağmur
sudan değil safi candan ibaret
üfle ki titresin mumun ışığı
kandilin de kendini bilme vaktidir
hû
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder