"sen hüzn ile deli gönül hüzn ile"
salâsıdır neyin bu dokunan içime
saf durduğumuz önde isimsiz divanedir
suretidir
pirimin dolaşan duvarlarda
duymaz ise talkını dolanır dili
kalb üzerinde kavuşmuş eli
gözleri nursuzdur sahibi veli
er kişi deyuben bir mestanedir
ağla ki titresin gözünde ışık
nurun da kendini bilme vaktidir
hû
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder